Van Pete Townshend tot Pearl Jam

The Beat schreef dit nummer voor het album ‘Special Beat Service’. De band staat ook bekend onder de naam The English Beat omdat er in dezelfde tijd een andere The Beat in Amerika werd opgericht, die als Paul Collins Beat aangeduid werd.

De tekst werd geschreven door bandlid Dave Wakeling als Teenager en gaat over opgroeien; wanneer je de twintig gepasseerd bent en het leven niet meer zo simpel is. Dave heeft ook een ‘schuine’ woordgrap in het couplet verwerkt die ik verder niet uitleg maar wel typische bandhumor vind.

Het nummer kwam op single uit in 1982 en werd al snel door Pete Townshend opgepikt. Hij speelt het nummer live vanaf 1985 en nam het nummer ook op voor zijn White City: A Novel album. Samen met vriend David Gilmour van Pink Floyd maakte Pete een concept-album over leven in de Londense wijk White City.

De song werd onder andere opgenomen door Harvey Danger die het nummer bijdroeg aan de soundtrack van de ‘200 Cigarettes’ film uit 1999. Pearl Jam speelt het nummer al jarenlang bij concerten en The Wonderstuff nam het nummer op in 2012 samen met The Beat’s Ranking Roger.

De originele uitvoering van The English Beat werd gebruikt voor soundtracks van de films “Kingpin’ 1996 en ‘Hot Tub Time Machine’ uit 2010.