Hoe een song gezocht werd sinds 1973

We schrijven over het jaar 1973.  Op de Rotterdamse Witte de Withstraat was een nachtclub, genaamd Je t’Aime, waar onder andere veel boksers rondliepen. De club had drie (!) bars in het pand. Bezoekers van deze gelegenheid waren onder andere Wim Koopmans en Bobby Farrell de Boney M zanger.

Maandagnacht waren er jazzconcerten. Optredens waren er van ondermeer Piet Noordijk, Rob Franken, Pim Jacobs en Rita Reijs. Mijn ouders, Jules en Lena Vijfvinkel, bezochten daar die concerten. In een pauze van zo’n optreden werd Tony Bennet’s versie van ‘Little Green Apples’ gedraaid. Mijn moeder vond dat een geweldige versie enging er later naar op zoek.

Kenners vertelden haar door de jaren heen dat de versie niet bestond. Radio Rijnmond’s muziekverantwoordelijke in de tachtiger jaren had er nooit van gehoord. De plaat is niet te vinden bij de Centrale Discotheek Rotterdam. Mijn moeder heeft altijd volgehouden dat de plaat bestaat. Tijdens mijn wekelijkse platenwinkelbezoeken draaide ik trouw elke Tony Bennetplaat om, op zoek naar dit nummer tussen de weinig verheffende titels van ’s mans repertoire.

Mijn moeder werd ziek eind 2013, de gevreesde K. Ze heeft het leven volgehouden tot aan 15 januari 2015.

Nou wil het lot dat vriend Jeroen van de Beek 43 dagen later een partij platen aan mij verkoopt, met daartussen een geflopte plaat van de heer Bennett waar dit nummer op de A kant staat. 42 Jaar later gevonden. Mam, je nummer is in mijn bezit en is zo ongeveer het enig leuke nummer ooit van deze zanger.

Tony Bennett – Little Green Apples

Het album waar dit nummer op staat heet ‘Tony SIngs The Great Hits Of Today’ en wordt beschouwd als een ‘career-low’. Wat zoveel betekent als een flop, een mislukt idee van de platenmaatschappij om het anders aan te pakken in de hoop de verkoop van Bennet’s platen omhoog te krijgen en zijn carriere in een andere richting te buigen. Zelfs nu nog wordt er neergekeken op de uitvoering van genoemd lied door muziekjournalisten. Wat mij vreemd op mij overkomt.

Het origineel is geschreven door Bobby Russell en werd een superhit voor O.C. Smith in 1968. Vele coverversies volgden meer geen enkele versie komt in de buurt van het jazzy, uptempo kunstwerk wat Tony Bennett er van maakte.